8 faktyifikcje popr, HIV, AIDS

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Strona 1 z 2
AIDS - fakty i fikcje
1.
Czy to prawda, że problem AIDS należy już do przeszłości?
Nie, to NIEPRAWDA
. Na świecie każdego dnia zakaża się około 14 tys. osób, a około 8 tys. osób umiera z przyczyn związanych
z HIV/AIDS. W Polsce każdego roku wykrywa się ponad 500 zakażeń HIV. To znaczy, że
codziennie w Polsce 2 osoby
dowiadują się o zakażeniu HIV
.
W większości są to osoby młode.
Dostępne obecnie leki antyretrowirusowe poprawiają szanse na życie i jakość życia osób zakażonych HIV. Jednakże leczenie
antyretrowirusowe raz rozpoczęte musi być kontynuowane do końca życia osoby zakażonej, leki powodują też działania uboczne.
Niektóre z późnych działań ubocznych powodują zmianę wyglądu zewnętrznego (chudnięcie kończyn górnych i dolnych, także
wychudzenie twarzy, gromadzenie się tkanki tłuszczowej w obrębie jamy brzusznej), niektóre z nich mogą być także
niebezpieczne dla życia. Nie jest więc prawdą pogląd, iż teraz – skoro są leki – nie trzeba bać się HIV i nie trzeba stosować
zabezpieczeń np. w kontaktach seksualnych.
2.
Czy naprawdę każdy może zakazić się HIV lub mieć AIDS?
TAK.
Każdy, bez względu na pochodzenie rasowe, religię lub orientację seksualną, jeśli prowadzi życie seksualne lub
ma kontakt z zakażoną HIV krwią może nabyć zakażenie HIV. Ani płeć, ani wiek, ani wykonywany zawód czy spełniane
powołanie nie chronią przed zakażeniem. Przed zakażeniem chroni znajomość dróg zakażenia i stosowanie metod
zmniejszających ryzyko zakażenia.
3.
Czy HIV przenosi się przez pocałunek?
Nie doniesiono o żadnym takim przypadku. Ślina nie jest zakaźna, a dodatkowo zawiera czynniki bakterio- i
wirusobójcze. Niebezpieczne może być tylko brutalne całowanie, z użyciem zębów czy innych ostrych narzędzi – ale wówczas to
krew, nie ślina, jest zakaźna.
4
.
Czy HIV przenosi się podczas seksu oralnego?
W pierwszych latach epidemii AIDS sądzono, iż seks oralny jest bezpieczny. Obecnie wiadomo już, iż pewne ryzyko
istnieje: błona śluzowa jamy ustnej jest wrażliwa na zakażenie. Bardziej ryzykowne są sytuacje, w których do jamy ustnej dostaje
się nasienie, w którym zwykle więcej jest wirusa, niż w wydzielinach narządów płciowych kobiety. Ryzyko zakażenia w takim
kontakcie jest mniejsze, niż w przypadku kontaktu waginalnego, jednak jest – w literaturze medycznej opisano przypadki
zakażeń HIV, do których doszło w następstwie kontaktów oralnych. Kontakty oralne pociągają za sobą także ryzyko zakażenia
innymi chorobami, m. in. kiłą, rzeżączką.
5.
Czy ryzyko zakażenia HIV w kontaktach heteroseksualnych jest takie samo dla kobiet
i mężczyzn?
NIE
.
HIV znacznie łatwiej przenosi się z mężczyzn na kobiety, z kobiet na mężczyzn
. Dzieje się tak,
ponieważ nasienie zawiera zwykle więcej wirusa, niż wydzieliny kobiecych narządów płciowych, a różnice w budowie
anatomicznej narządów płciowych powodują, iż powierzchnia błony śluzowej wrażliwej na zakażenie jest większa u kobiet, niż u
mężczyzn.
Mężczyzna po kontakcie seksualnym może też się dokładnie wymyć, wodą i mydłem, które niszczą wirus.
Kobieta takiej możliwości nie ma.
6.
Czy prezerwatywy naprawdę zmniejszają ryzyko zakażenia HIV?
TAK.
Prezerwatywa dobrej jakości, właściwie założona, używana od początku do końca kontaktu seksualnego
zmniejsza ryzyko zakażenia HIV u ponad 90%. Nie jest prawdą, iż prezerwatywy mają „mikropory”, przez które przedostaje się
wirus i plemniki.
Skuteczność prezerwatyw w zapobieganiu transmisji HIV potwierdzano wielokrotnie w badaniach prowadzonych
wśród stałych par heteroseksualnych, w których jedno z partnerów było zakażone HIV, drugie nie: w parach, które
konsekwentnie używały prezerwatyw przy każdym kontakcie seksualnym osoba niezakażona HIV pozostawała niezakażoną.
7.
Czy przyczyną AIDS naprawdę jest HIV?
TAK.
HIV powoduje stopniowe niszczenie układu immunologicznego (odpornościowego) osoby nim zakażonej.
Znaczne upośledzenie odporności powodowane przez wirus powoduje, iż organizm staje się bezbronny i zagrażają mu
drobnoustroje, które nie powodują chorób u osób niezakażonych. Są to tak zwane infekcje oportunistyczne. Rozpoznanie jednej z
takich chorób u osoby zakażonej HIV definiuje AIDS.
Istnieje jednak niewielka grupa uczonych, głównie zajmujących się naukami podstawowymi w medycynie, a nie
pacjentami, którzy negują związek przyczynowo-skutkowy między HIV a AIDS. Jednym krajem świata, w którym poglądy takie
są uznawane oficjalnie jest Republika Południowej Afryki. Efektem jest to, iż w kraju tym do niedawna nie stosowano leków
antyretrowirusowych, ani w terapii osób dorosłych, ani w profilaktyce przenoszenia zakażenia z matki na dziecko, zaś minister
zdrowia tego kraju twierdzi, iż na HIV pomagają najlepiej czosnek i afrykańska odmiana ziemniaków. Liczba zakażeń
okołoporodowych dzieci i zgonów spowodowanych AIDS rośnie w tym kraju dramatycznie. Istnieją dane mówiące, iż około 25%
młodych ludzi w tym kraju zakażonych jest HIV, częściej dotyczy to kobiet.
krajowe centrum ds. AIDS
Strona 2 z 2
8.
Czy możliwe jest wyleczenie HIV?
NIESTETY NIE
. Istniejące obecnie leki antyretrowirusowe zwalniają przebieg zakażenia poprzez hamowanie
namnażania się wirusa w organizmie osoby zakażonej. Właściwe stosowanie tych leków pozwala na przedłużenie życia osoby
zakażonej HIV o 20 – 30 lat.
W roku 1996 pojawił się pogląd, iż wcześnie rozpoczęte leczenie składające się z trzech leków antyretrowirusowych, w tym
inhibitora proteazy HIV, może doprowadzić do usunięcia wirusa z organizmu osoby zakażonej w ciągu 3 lat. Niestety już
wiadomo, że nie jest to możliwe przy pomocy dostępnych obecnie leków.
9.
Czy istnieje szczepionka chroniąca przed zakażeniem HIV?
NIE.
Wprawdzie badania nad szczepionką profilaktyczną trwają, jednak dotychczasowe próby nie zakończyły się powodzeniem.
Zanim pojawi się skuteczna szczepionka, jeśli okaże się to możliwe, jedynym sposobem ochrony przed HIV pozostaje wiedza o
drogach zakażenia, sposobach zmniejszania ryzyka i stosowanie tej wiedzy w życiu.
10.
Czy HIV może przetrwać poza organizmem człowieka?
HIV jest wirusem, który do życia potrzebuje organizmu człowieka. Poza organizmem szybko ginie.
Niszczą go wszelkie środki dezynfekcyjne, także woda z mydłem.
Ginie szybko w wyższych temperaturach (powyżej 56 C po kilku minutach, w 100 C – natychmiast).
o
11.
Czy transfuzja krwi jest bezpieczna?
Na początku epidemii HIV wiele osób zostało zakażonych poprzez krew lub preparaty krwiopochodne (wiele osób zostało
zakażonych po przetoczeniu koncentratów czynników krzepnięcia, używanych w leczeniu chorych na hemofilię).
W krajach rozwiniętych, także w Polsce, każda porcja krwi oddanej w stacjach krwiodawstwa badana jest w kierunku
zakażenia HIV. Zmniejsza to znacznie ryzyko przeniesienia zakażenia. W Polsce od roku 1995 nie stwierdzono przypadków
zakażeń poprzez transfuzje krwi. Wcześniej też było ich znacznie mniej, niż w krajach Europy Zachodniej i USA, gdzie zakażono
od 50 do 90% chorych na hemofilię poprzez przetaczanie koncentratów czynników krzepnięcia; w Polsce zakażeniu uległo mniej,
niż 1% chorych.
Transfuzje krwi i czynników krwiopochodnych mogą nieść za sobą ryzyko zakażenia HIV w krajach rozwijających się.
12.
Czy bycie dawcą krwi jest bezpieczne?
W krajach rozwiniętych, w których używa się sprzętu jednorazowego użytku nie można zakazić się w ten sposób.
Polska jest
także
krajem bezpiecznym dla krwiodawców.
Jednak w krajach rozwijających się takie ryzyko może się pojawić.
Zdarzają się tam problemy dostępu do sprzętu jednorazowego użytku, stosowane są też ryzykowne praktyki. Na
przykład w Chinach dochodzi do zakażeń osób, które sprzedają osocze swojej krwi. Krew dawców mających tę samą grupę
zbierana jest do wspólnego naczynia, po czym oddzielane jest osocze, a elementy morfotyczne krwi (krwinki białe, czerwone)
„oddawane” są dawcom.
13.
Czy wizyta u dentysty niesie ryzyko zakażenia?
Leczenie dentystyczne nie powinno nieść ze sobą żadnego ryzyka pod warunkiem, że wszystkie narzędzia są
sterylizowane po każdorazowym użyciu oraz stosowane jest postępowanie chroniące przed przenoszeniem infekcji.
Nie ma żadnych doniesień ze świata, by do zakażenia mogło dojść w następstwie leczenia stomatologicznego.
Jedynym wyjątkiem jest historia z Florydy (USA) z roku 1990, kiedy to wśród kilkorga pacjentów chorego na AIDS
stomatologa stwierdzono zakażenia HIV. Jednakże nie udało się wykazać, czy winny był stomatolog, czy jego pacjenci w inny
sposób nabyli zakażenie, do czego się nie przyznali. Nigdy później nic podobnego się nie zdarzyło.
14.
Czy
osoby zakażone HIV mogą mieć dzieci?
TAK.
Jeśli kobieta zakażona HIV wie o swojej infekcji, podczas ciąży pozostaje pod opieką nie tylko ginekologa-położnika, ale
także specjalisty od terapii AIDS, wówczas szanse na urodzenie zdrowego dziecka wynoszą ponad 98%.
W przypadku pary, w której zakażony HIV jest mężczyzna również możliwe jest bezpieczne posiadanie dzieci. Plemniki nie
przenoszą wirusa, który znajduje się w innych komórkach płynu nasiennego. Dokładne „wypłukanie” plemników (opracowano
metody pozwalające na to) i podanie ich kobiecie chroni ja przed zakażeniem. A jeśli kobieta nie będzie zakażona HIV dziecku
nic nie grozi. W Polsce jest już kilkanaścioro dzieci, które przyszły na świat dzięki tej procedurze, kilka żon zakażonych HIV
mężczyzn jest w ciąży. Wszystkie te kobiety nie są zakażone HIV.
aktualizacja: czerwiec 2007r.
krajowe centrum ds. AIDS
o
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

8 faktyifikcje popr, HIV, AIDS

Podstrony