9) Dynastia Qing 1644 - 1911, Cywilizacje

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Dynastia Quinn 1644- 1911

1644-1911

1645

Chińczycy zmuszeni do noszenia mandzurskiej tonsury.

1673-1681

Rebelia Trzech Lenników

1720

Armia dynastii Qing wpracza do Lhassy. Tybet uznaje protektorat Qing

1792

Opublikowanie powieści "Sen o czerwonym pawilonie"

1796-1804

Rebelia Stowarzyszenia Bialego Lotosu

1839-42
1856-60

zakończona traktatem w Nankinie 1842. Wielka Brytania przejmuje Hong Kong
!860: ponownie ratyfikowany traktat w Tianjin.

1850-1864

i ich Niebiańskiego Królestwa Pokoju

1860

W końcu Angielsko-francuskie wojsca zdobywaja Pekin. Spalenie cesarskiego Palacu Letniego.

1862

Zuo Zongtang dławi powstanie muzułmanskie na północnym zachodzie, odzyskuje panowanie nad Azją Centralna do 1878

1884-1885

Wojna chinsko-francuska

1894-1895

1894

Sun Yatsen zaklada Stowarzyszenie odrodzenia Chin

1898

Reformy rozpoczete przez cesarza Guangxu storpedowane przez cesarzową wdowę Cixi

1900

. Miedzynarodowa ekspedycja w celu przerwania oblężenia zagranicznych poselstw.

1901

Smierć Li Hongzhanga 1823-1901

1905

Zniesienie systemu egzaminów urzędniczych

1911

Chiny pod panowaniem dynastii Qing

Dynastia Qing, zwana też Dynastią mandżurską, panowała w Chinach w latach 1644-1911. Władza mandżurów w Chinach charakteryzowała się aktywną polityką podbojów zewnętrznych. Zaanektowano Tybet, Tajwan, Mongolię, oraz inne obszary Azji Środkowej.

Qingcháo (清朝) Dynastia Qing 1644 - 1911

Dynastia Qing, zwana też Dynastią Mandżurską.

W roku 1644 ustanowiono Imperium Wielkiego [rodu] Qing. Zanim w ten sposób przemianowano Chiny, Mandżurowie wywodzący się z klanu Aisin Gurun rządzili od 1616 jako Późna dynastia Jin (後金 Hou Jin), po mandżursku Amaga Aisin Gurun. Dopiero w roku 1636 zmienili swoją nazwę na Qing.

Po wygraniu bitwy o Shanghaiguan, w roku 1644 zajęli Pekin, rozpoczyna się ich oficjalne rządy nad Chinami. Pierwszy władca tej dynastii to Shunzhi Shizu (順治世祖). rządził do 1661.

Dopiero jednak dwa lata później udaje im się objąć kontrolą kluczowe obszary imperium. Całkowitą kontrolę nad Chinami uzyskali dopiero w roku 1683.

Po zakończeniu okresu podbojów, nastąpił okres około stu lat rozwoju gospodarczego i kulturalnego. W czasie tego okresu Mandżurowie utworzyli z siebie uprzywilejowaną kastę wojskowo-urzędniczą. Jednocześnie miejscowa arystokracja była dopuszczana do aparatu władzy tylko w minimalnym zakresie.

Jako ciekawostkę można podać, że w okresie tym Chińczycy przyjęli bambus jako symbol oporu wobec mandżurskiej dominacji. Jako roślina o znakomitej trwałości, symbolizował on wolę Chińczyków do wytrwania nawet największego poniżenia ze strony rządzącej nimi grupy nie-Chińczyków.

Pierwsze sto lat rządów dynastii Qing upłynęło spokojnie także ze względu na brak zagrożeń zewnętrznych. Od północy Rosja zajęta była konsolidowaniem swojej nowo zdobytej władzy nad północnymi obszarami Azji, Japonia zamknęła się na świat, a Korea oraz Wietnam były chińskimi państwami wasalnymi. Dzięki tej sytuacji, Chiny mogły zająć się systematyczną i bezlitosną ekspansją kosztem żyjących tam nacji i ludów. Dodać jedynie należy, że wzajemne podboje między owymi ludami i Chińczykami stanowiły sposób na życie obu stron.

Ze względu na represyjne wobec rdzennych Chińczyków rządy, za czasów dynastii Qing wybuchały liczne bunty i rebelie, w dużej mierze o podłożu narodowym. Największym z nich była rebelia zorganizowana przez bractwo religijne Białego Lotosu w 1793 r. Jej celem było przywrócenie rządów dynastii Ming.

Nałożyły się na ten problem coraz bardziej natarczywe ingerencje mocarstw zachodnich i Japonii. Z upływem XIX wieku coraz więcej sił zewnętrznych i wewnętrznych destabilizowało funkcjonowanie imperium.

...

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

9) Dynastia Qing 1644 - 1911, Cywilizacje

Podstrony