9. Safona, LiKG, Liryka

Safona – pochodzi z Lesbos, z miasta Mitylena. Wyspa wstrząsana politycznymi sporami

Charaksos – brat; Przedstawicielka: monodii.

Thiasos- koło czcicielek Afrodyty o charakterze religijno-artystycznym.

Legenda łączy Safonę z bóstwem z orszaku Afrodyty – Faonem, przekształcając go w młodzieńca, w którym rzekomo zakochała się poetka. Zawiedzona i odtrącona miała rzucić się ze Skały Leukadyjskiej w morze.

Skok z Leukadyjskiej Skały – rozpacz po nieszczęśliwej miłości.

Analiza fragmentów:

1- Hymn do Afrodyty

Pieśń zachowana w całości. Modlitwa: 1) Wezwanie (Inwokacja) zwrot do konkretnej bogini z przydomkami; 2) Sankcja –uzasadnienie prośby (wykazanie zależności między osobą proszącą a bóstwem), a dopiero na koncu właściwa prośba.

1)Inwokacja – tylko pierwszy wers; Afrodyta – nieśmiertelna, wielka ale też zwodnicza.

2)Prośba – o przybycie Afrodyty, bo Safona cierpi, przechodzi walke miłosną; Afrodyta ma spełnić egoistyczne pragnienia Safony (pragnienia serca)

3) Sankcja (uzadanienie) – jest rozbudowana:

- 5 strof

- Afrodyta przybędzie, bo już wcześniej przybyła

- Afrodyta podróżuje rydwanem, do którego zaprzęgnięte są wróble

- prośby do Afrodyty musiały być wielokrotne

- Afrodyta jest uśmiechnięta – topos Afrodyty

- cierpienia Safony pojawiają się i osłabiają – ona wie, że tak jest → autoironia, jest świadoma charakteru tyej sytuacji

- Afrodyta działa przemocą, posiada zdolność zmuszania do miłości, narzucania uczucia – brak etyki

- uczucia Safona kieruje do kobiety

- miłość tutaj niejest wieczna, jest zmienna, powtarzalna, wielokrotna

Fragm. 16- Potęga miłości

co budzi zachwyt.

NAJPIĘKNIEJSZE co lubi kocha

Έράτάι → miłośnie pociąga (erotyka, seks)

Jeźdźcy, piechota

Okręty, wojsko, wojna

Dla każdego co innego jest piękne, dla niektórych jest to sztuka

Wojenna, a dla innych jest to miłość.

Na przykładzie Heleny:

Rzuca ona najpiękniejszego małżonka, dziecko, opuszcza rodziców dla miłości. Poszła za miłością- za tym co najpiękniejsze. Porzuciła to, co akceptowane przez społeczeństwo. Ale miłość jest najpiękniejsza, bo najsilniejsza.

Fragm. 31- Oda pantograficzna

Mężczyzna i kobieta. Ona mówi, a on z zachwytem słucha. Podmiot liryczny jest związany z kobietą- „słucha twe słowa”. Mamy do czynienia z opisem ciała podmiotu lirycznego, które zostało poddane zazdrości.

Fragm. 55- Motyw nieśmiertelności dzięki twórczości poetyckiej

Ponura wizja przyszłości. Po śmierci będzie tlyko cieniem (Homerowy obraz podziemi); później nie będzie pamiętana, bo (Róże z Pierii → siedziba Muz) ‘nie zrywałaś róż z Pierii’. Zrywać róże – obcować z Muzami. Poezja jest gwarantem pamięci, nieśmiertelności, utrwala mocniej niż wszystko inne.

Homerycki motyw nieśmiertelności, jaką zapewnia poezja. Wiż\ąże się z tym najbardziej znane sformułowanie Horacego: Non omnis moriar – Nie wszystek umrę.

Fragm. 130- siła Erosa

Eros jako stwór – coś co odbiera siły. Topos miłości słodko- gorzkiej.

Fragm. 132- Miłość do córki

Jeden z kilku zachowanych urywków pieśni do córeczki ukazuje „drugą twarz” Safony, jako kobiety- matki.

... [ Pobierz całość w formacie PDF ]

9. Safona, LiKG, Liryka

Podstrony