922 - Spóźniona noc poślubna - McKay Emily, Gorący Romans Nr

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Emily McKay
Spóźniona
noc poślubna
PROLOG
Czternaście lat wcześniej
Znajdowali się osiem kilometrów od granicy hrabstwa, kiedy Evie Montgomery
zauważyła we wstecznym lusterku migające czerwono-niebieskie światła. Siedzący obok
niej za kierownicą. Quinn McCain przeklął, co rzadko zdarzało mu się w jej obecności.
Evie spojrzała na licznik bmw, po czym przeniosła wzrok na Quinna, swojego no-
wo poślubionego męża, dokładnie od trzech godzin i czterdziestu siedmiu minut.
Zaplanowali wszystko wiele tygodni temu. Rankiem w jej siedemnaste urodziny
wymknęli się oboje po kryjomu i pojechali do urzędu stanu cywilnego, gdzie wzięli ci-
chy ślub. Teraz, kiedy byli oficjalnie małżeństwem, nic już nie mogło ich rozdzielić. Ani
archaiczne podejście jej ojca do podziałów klasowych, ani alkoholizm jego ojca.
- Przecież nie przekroczyłeś dozwolonej prędkości - stwierdziła. - Dlaczego w ta-
kim razie nas zatrzymują?
Quinn zacisnął dłonie na kierownicy, aż pobielała mu skóra. Prowadził samochód,
choć należał on do Evie. Ojciec podarował jej drogie bmw na szesnaste urodziny. Jakby
wartość auta mogła zrekompensować fakt, że otrzymała prezent z trzytygodniowym
opóźnieniem, ponieważ ojciec nigdy nie pamiętał o jej urodzinach.
Quinn oczywiście nie posiadał własnego samochodu. Jego ojciec miał starego, za-
rdzewiałego chevroleta, który stał na cegłach przed kamperem, w którym mieszkali. W
zeszłym miesiącu Quinn uzbierał w końcu wystarczająco dużo pieniędzy, by kupić uży-
wane opony w warsztacie samochodowym, w którym pracował po szkole. Przez wiele
tygodni remontował chevroleta. W końcu poddał się, kiedy się okazało, że nie stać go na
kupienie nowego alternatora. Wtedy również usłyszała, jak przeklina. Bardzo mu zależa-
ło, by pojechali do urzędu stanu cywilnego jego własnym samochodem.
Ta jego głupia duma była jedną z cech, które najbardziej w nim kochała. Oraz to,
że w dwudziestotysięcznym mieście był jedyną osobą, która widziała w niej kogoś wię-
cej niż córkę Cyrusa Montgomery'ego. Tylko on ją rozumiał i jako jedyny potrafił sobie
wyobrazić, że pragnęła czegoś więcej niż życia w perfekcyjnym, hermetycznie zamknię-
tym świecie luksusu.
Poczuła, jak strach ściska jej żołądek.
- Dlaczego chcą nas zatrzymać? - spytała ponownie, mając nadzieję, że jej mąż
znajdzie jakieś sensowne wytłumaczenie.
Quinn zwolnił z osiemdziesięciu pięciu do siedemdziesięciu, choć znajdowali się w
strefie ograniczenia prędkości do dziewięćdziesięciu.
- Może nie działa tylne światło?
- Wykluczone. - Z każdym drgnięciem wskazówki szybkościomierza napięcie Evie
rosło. - Nie zatrzymuj się! - zawołała wiedziona nagłym impulsem.
Samochód zwolnił do pięćdziesięciu.
- Muszę się zatrzymać. - Quinn posłał jej przenikliwe spojrzenie. - Evie, co się
dzieje?
Przez chwilę zastanawiała się, jak opisać gnębiące ją niejasne uczucie niepokoju.
- Jeśli się zatrzymasz, stanie się coś złego.
- Co?
- Nie wiem, ale coś strasznego. Mam złe przeczucie. Zbyt łatwo nam poszło. Je-
stem pewna, że mój ojciec zrobi coś okropnego. Każe cię aresztować albo coś podobne-
go.
- Nie złamałem prawa - zauważył logicznie. - Szeryf Moroney nie aresztowałby
mnie.
- Mój ojciec rządzi tym miastem. Jego ludzie zrobią wszystko co im powie.
- To nie...
- Nielegalne? - przerwała mu. - Fakt. Ale taka jest rzeczywistość. - Evie nauczyła
się, że nie wolno ignorować determinacji jej ojca. - Zatrzymają nas, znajdą jakiś pretekst,
by przeszukać samochód. Stwierdzą, że auto jest kradzione albo wymyślą coś innego.
Sprefabrykują dowody.
- Spodziewałaś się tego i dlatego mobilizowałaś mnie, żebym wyremontował
chevroleta.
Miała ochotę zaprzeczyć, ale ogarnęło ją uczucie paniki.
A jeśli mam rację? - zaczęła się zastanawiać w myślach. Jeśli uda im się znaleźć
sposób, by nas rozdzielić? Tak niewiele dzieli mnie od szczęścia, które chcą mi odebrać.
- Nie mogę dalej jechać - zauważył, starając się zachować rozsądek. - W końcu
kiedyś będę musiał stanąć.
- Ale nie w Mason County - sprzeciwiła się. - Mamy pełny bak. Możemy dojechać
do Ridgemore i tam zatrzymać się na parkingu przed komisariatem policji.
Światła ostrzegawcze radiowozu zbliżyły się i stały się jaśniejsze. Evie obejrzała
się do tyłu i dostrzegła drugi wóz patrolowy.
Do Ridgemore mieli około dwudziestu minut jazdy. Jeśli Quinn się nie zatrzyma,
policja uzna, że uciekają przed nimi. Widziała w telewizji pościgi samochodowe. Jak
wyciągają kierowców z aut, a potem biją ich.
- Zatrzymuję się - powiedział spokojnie. - Szeryf Moroney jest rozsądnym czło-
wiekiem. Zna mnie od urodzenia. Porozmawiam z nim. Poza tym prędzej czy później i
tak będziemy musieli powiedzieć wszystkim o ślubie. Równie dobrze może to nastąpić
teraz.
- Nie. Po prostu ucieknijmy stąd. Zatrzymamy się w Ridgemore, a potem wyru-
szymy w świat. Do Dallas, Los Angeles, do Londynu.
- Przecież wiesz, że to nierealne. - Była to jedna z kwestii spornych, co do której
nie potrafili się dogadać. - Nie skończyłaś liceum. Mamy razem dwieście dolarów. Poza
tym nie mogę zostawić ojca. - Quinn posłał jej surowe spojrzenie. - Zaopiekuję się tobą.
- Wiem. - Teraz byli małżeństwem i nic nigdy ich nie rozdzieli.
- Wszystko będzie dobrze.
- Wyjedziemy gdzieś daleko, gdzie mówi się w obcym języku - zaczęła snuć ma-
rzenie, które razem budowali. - Będziemy pili kawę w małych kawiarenkach i jedli po-
trawy o trudnych do wymówienia nazwach.
- Będziemy mieszkać w najlepszych hotelach - dodał.
- I pić najdroższego szampana.
- Obsypię cię diamentami - powiedział spokojnie Quinn, włączając kierunkowskaz,
i zjechał na pobocze.
- A ja dam ci morze miłości - wyszeptała smutno.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

922 - Spóźniona noc poślubna - McKay Emily, Gorący Romans Nr

Podstrony